Wypowiadane słowa powinny nieść w sobie światło nadziei i braterskiej miłości; być zdolne do pokłonienia się przed dobrem, jakie staje się naszym udziałem w chwili zaufania mocy Bożej łaski – wtedy takie słowa odczuwamy jako „święte” – przemieniające słabości przypisane ludzkiej naturze, w gesty godności, która jest pierwszym „pięknem” otwarcia się na drugiego człowieka – i właśnie takiego „otwarcia” na bliźniego, ale także na to, kim my sami jesteśmy, doświadczyliśmy 19 grudnia br. podczas „Verba Sacra”.
